Siz ve Ben

Emin misiniz? Ah bilemiyorum.Gökyüzü bile siyaha bürünüyor. Ben inanıyorum ki sırf ona yoldaş olan insanlar var. Dalgalar var sonra.İnsanların bimbir güçlükle birbirine iliştirdiği tuğlaları tek tokatla vuran dalgalar. Suyun yokluğu var. İnsan ayrımı yapmadan boğaz kurutan.Üzerinde taşıdığı canlının uykusu geldiğini zannedip beşik sallar gibi ölüme götüren depremler var. Yanmanın nasıl bir his olduğunu sadece yananın bildiği yangınlar var

.Siz gerçekten emin misiniz? İçinizde bir tutam da olsa kötülük taşımadığınıza? Ah, yok inanasım gelmiyor.

Sizin gözlerinize baktığımda gördüğümü söyleyeyim. Anlaşılmamışsınız oldukça. Çoğu insan sizi anlamaktan kaçınmış. Ve genelde yaparlar bunu. Hiç haksız çıkmayı kabul edemezler. Bir miktar incinmişlik eklemişsiniz yaşamınıza. Gözünüzün alt kirpiklerinin dibinde kalan kahverengilik, yorgunluğunuzla eş değer.

Biraz alnınızı kırıştırmış tüm bu telaşe.Yanaklarınız kötülükle tanışmadan önce daha dolgunmuş galiba.Şimdi ki kadar da sarkık değil. Ellerinizde emek veren kuvvetin hakkını bulamaması var. Çünkü oldukça vücuttan kopuk duruyorlar. Fark etmiyor ne yana baktıkları.

Sırtınızda kendinizde dahil çok kişiyi taşımışsınız. Yoksa başka neydendir bu eğrilik? Gördünüz mü başınıza gelenleri! Onca zaman hayatınızda yıkmaya çalıştığınız duvarlar bir bir simanıza kazınmış. Oysa ne de çok saklamak için gülümsemiştiniz.

Ah tabi ya, sizde inandınız dimi  bana? Kötülük insan içindir. Yaradılıştandır. Herkes yapmaya meyleder, düşünür yada yapar. Hatta siz bile.

 Şu an karşınızda oturup ukalaca kendimi haklı çıkardığım için sinirleniyorsunuzdur bana.”Yo hayır” mı? “Benden kötülük gelmez” mi diyorsunuz? ilahi siz!Kahkaha attırdınız böyle bir nükteyle bana.

Tüm kalbimle inancımı toplayıp bir türlü inanamıyorum size.