YUSUF GİBİ

Ağlıyorsun ey zat!
Azapla dolmuş ruh-ı fersudene ferahtır zati ağlamak,
Dünyeviye kusuyor ellerin kolların saçak saçak.
Yusuf ol ey zat!
Yusuf’un yırtılmış gömleği kadar haysiyetli.

Yolun uzundur, dikenler içinde ve kayalık,
Deme arkamdan iten yok mu bir babalık!
Yiğit de sensin, pehlivan da, davransana yollara!
Yusuf ol ey zat!
Züleyha’dan kaçan adımları kadar emin.

Nice zincire kırbaca dayanır da gurbete dayanmaz yüreğin,
Korkma dolu dolu yağsın gözyaşların.
Sana uzanan paslı zincirleri kıracaktır incilerin, dua et.
Yusuf ol ey zat!
Derin kuyusunda ki karanlığı hisset.

Fikrinde ki aklık alnının tozuna karışmış,
Yatma gecelerce, biz uykunun en tatlı yerinde iken düşman uyanıkmış!
Düşün düşünebildiğin kadar aydınlık geleceği.
Yusuf ol ey zat!
Zindandan tahta yükselişi gibi “ümitvar“ ol.

Visal, çektiğin acıdır zat-ı çilekeş,
Cennet varken kavuşmamak olur mu hiç?
Sen aç ruhunu baharlara.
Yusuf ol ey zat!
Yusuf’un babasının kollarına atılışı gibi atıl dualarına,
Yusuf gibi derin, ismi gibi Yusuf ol.